Korte verhalen

Er was eens   Er was eens een leeg sprookje. En het was ontevreden. Wat heb je er aan dat je een sprookje bent maar het gaat nergens over. En er is niets. Zelfs geen weenwoud. Geen toverbos, geen heksen […]

Johanna     De oude Johanna liep voor de zoveelste keer in haar lange leven de trap op naar boven. Maar halverwege bleef ze staan. Wat wilde ze boven gaan doen? Ze wist het niet meer. Ze dacht nog even […]

Mr.dr. Caroline van Weesbergen Daar zit een goed hoofd op. Dat werd altijd van Caroline gezegd. Een goed hoofd maar een lubberig lijf, vond ze zelf op zekere leeftijd. Tot er op een bepaald moment, woensdagmiddag 15 uur 10, er […]

In de morelenzee zwom een eenzelvig mor-aaltje. Ze was geboren in een stroomversnelling. De opdracht van Ma mor-aal was streng geweest: ‘Ook al verandert de zee, zwem zelf. Wees dankbaar dat je tegen de stroom op kunt zwemmen. Respecteer het […]

Ze noemen zichzelf het zwamdrubervolk. Ze hebben een hekel aan vreemden en spinazie. Spinazie? Ja, want dat is belachelijk groen. Ze eten bruine bonen en aardappelen. Niet alleen aan vreemden ze hebben ze de pest, maar ze lijden nog erger […]

I Ma Fladderkip legde haar eerste ei. ‘Hoei, tok tok een ei’, zei ze. ‘Kijk nou, een ei, mijn ei, ben ik nu blij?’ Ze rende rond, flapperend met haar vleugels. ‘Ga zitten, ga zitten’, riepen de andere kippen. ‘Zitten […]

Zij danste beeldig, dacht ze, maar in werkelijkheid was het een onhandig gefladder. Maar omdat ze dat alleen ‘s nachts deed, lachte niemand haar uit. Trouwens waarom zou je om haar lachen, ze deed niemand kwaad en zo grappig was […]

  Het mannetje Steeketee zat op een zonnebloen en weende. Dat was zijn vak. Zodra de eerste zonnestraal verscheen verdween het mannetje Steeketee. Hij had zijn taakje gedaan. Waar de Steeketeetjes blijven als de zon schijn weet alleen de Urm.

Brief uit Polen 1991 Kockengen, augustus 1991 Lieve Polen heeft me terug laten komen. De reis naar de hel waar ik zo tegenop zag is meer dan meegevallen. Warschau vertederde me al bij aankomst. Rommelig, kleiner dan ik had gedacht […]

Mr. dr. Caroline van Weesbergen Daar zit een goed hoofd op. Dat werd altijd van Caroline gezegd. Een goed hoofd maar een lubberig lijf, vond ze zelf op zekere leeftijd. Tot er op een bepaald moment, woensdagmiddag 15 uur 10, […]