Ambitie
Als ik naar hem kijk, zie ik een hard kwakende kikker. Diederik Samsom. Pas geleden hoorde ik hem zeggen dat hij zo’n brandende ambitie heeft. En daarna nog wat flauwekul dat hij die ambitie voor zijn partij heeft en om het goede te doen voor mensen.
Hij heeft een brandende ambitie. Daar gaat het om. Kikkerkoning van zijn eigen moddersloot. Naar mijn idee is hij blind voor zijn reële omgeving. Ach ja, die leden komen wel weer terug als ze maar goed naar hèm luisteren. Hij gelooft het zelf. En dan wil hij samen met Groen Links, want dat is goed voor ze. Goed voor hem bedoelt hij. Voor zijn brandende ambitie. Groen Links is nu groter dus het zou hem goed uitkomen. Ha ha. Het is geen wonder dat in zijn partij geen vrouw zin heeft om het tegen hem op te nemen. Hij rebbelt ze plat.
Weet je nog hoe hij met zijn lief gezinnetje op tv kwam met zijn gehandicapte dochtertje? Niet lang daarna verliet hij zijn gezin voor een opgeverfde juffouw.
Macht corrumpeert. En daar word je blind van. Dat hij nu leuke dingen voor de mensen wil gaan doen, ach hemel, denkt hij nou echt dat we vergeten zijn hoe hij samen met meneer Tefal alles weg heeft bezuinigd? Eigen risico’s voor zieken omdat de farmaceutische industrie en de verzekeraars dat zo fijn vinden. Man, doe je ogen open, jij daar op je pompeblad. Kwaak kwaak kwaak.
En die fijne handelscontracten die zo goed zijn voor het grote bedrijfsleven. En dat die ene nog overgebleven socialist in Wallonië zijn poot dwars zet. Wat vindt hij daarvan?
Hij heeft zijn kans gehad om met linkse partijen iets aardigs te doen, maar nee hij wilde pragmatisch. Lekker bejaardenhuizen sluiten. Hoge eigen bijdragen. Hij kan dat wel betalen, met zijn salaris. Ziet hij die anderen niet?
Ja maar, zegt hij, hij gaat luisteren bij de mensen. O ja? Maar wat hoort hij dan?
Hij kwaakt er dwars doorheen met zijn megalomane goede plannen.
Zijn ex-vrouw zit thuis met dat gehandicapte kind. Komt hij helpen? Heeft hij daar tijd voor met zijn gebrand en zijn ambities. Ik vraag het me af.