Snaartheorie? Nee, zou Boaz zeggen. Nee. Hoewel, het is mijn theorie en het gaat over snaren. Iedereen heeft het, snaren rond de hartstreek. Bij de één is het een viool, bij de ander een cello en bij mij is het een harpje. Zo’n Iers harpje, maar dan een met neurie-accesoire. Het kan dus neuriën en de snaren kunnen enkelvoudig en meervoudig zingen of zelfs alleen trillen. Zoals wanneer Abeltje ingespannen kijkt naar hoe ik tegen hem spreek en dan na een hele tijd met de uiterste inspanning terugmurmelt in zijn nog onverstaanbare babytaal, dan speelt mijn harpje een accoord. Een dieptevreden geluid in mijn borst. Wanneer Boaz aan de telefoon zegt: “Oma, Boaz zandbak en uh”, en dan nog iets wat ik jammer genoeg niet versta, dan zingt mijn harpje.
Er zijn veel snaarmomenten in mijn leven. Zoveel eigenlijk. Gisteren bijvoorbeeld een uitgebreide brief van mijn zusje uit Duitsland waarin zij de hele theorie uitlegt van het heel jong leren lezen door hele woorden overal op te hangen, zoals pappa mamma en de eigennaam van het kind. Onnadrukkelijk maar overal aanwezig. Zoals tegenwoordig op alle kleuterscholen gelukkig gedaan wordt. En bij de handgeschreven brief een aantal vrolijk oranje papieren met onder andere de namen van Boaz en Abel. Het harpje speelt, onnadrukkelijk maar zacht op de achtergrond. Zo’n lief zusje. Zoveel werk. Het neuriesupplement slaat aan.
Een vriendin stuurt me een serie hartverscheurend mooie cartoons. En een serie foto’s van mammadieren met hun jong. En nog een reclamefilmpje waar de tranen van in je ogen komen. De snaren hebben het druk.
En dan zijn er de tv-series waar ik van houd. (Deze geheime informatie mag u niet verder vertellen. Mocht dat toch gebeuren dan zal ik dat ik alle toonaarden ontkennen en bewijzen dat ik uitsluitend nieuwsrubrieken volg, een enkel vpro-programma en slechts zelden hooguit een prachtige langzame kunstfilm op tv kijk.)
Deze week hebben mijn snaren een vreselijke schade opgelopen. Dat mijn lievelingsserie plotseling de zomerstop in gaat, is al vreselijk. Maar dat mijn lievelingsdame zwanger is en haar geliefde weer ziet verdwijnen naar een buitenland, is onaangenaam. Krijgt zij de baby buiten beeld? Is hij erbij maar wij niet? Maar het ergste komt nog. Vier, ja VIER aardige personages worden met auto en al in de plomp gereden met bellen die boven water komen. Zo benauwd voor die acteurs. En het zal maanden duren voordat we weten
a. Wie heeft het overleefd?
b. Is iedereen dood? Deze serie verslijt acteurs als oud brandhout.
c. Komt alles nog goed?
d. Wiens schuld is het?
Wat mij betreft komt er een verbod op cliffhangers. Het is benauwd voor mijn harpje. Het neurie-vermogen is nu droefvals. Om met Bommel te spreken: hoe vreselijk is dit alles. Ik weet niet hoe ik nu de zomer doorkom zonder mijn tv-snoepgoed en zonder vakantie. (M.s boek moet eerst af.)
wordt vervolgd