Dat radeloze doemdenken van dit jaar, daarvan vraag ik me af of het werkelijk allemaal zo vreselijk is of dat ik het me verbeeld? Leven we op de rand van de afgrond? Of dansen we daarop? Als ik naar buiten kijk, ziet het er normaal uit. Geen bommen en granaten, hier niet althans. Dat we ze elders willen gaan gooien is al vreselijk genoeg, maar als de onrust hier in dit rijke, vredige land al zo om zich heen grijpt, hoe moet het dan zijn in landen met bevingen, corruptie, overstromingen en oorlog?
Heeft het te maken dat we gedoogd-geregeerd worden door proleten die in café’s kopstoten uitdelen en die hun meer dan een ton inkomen echt niet opgeven? Als dat soort mensen de dienst gaat uitmaken, kan het dan straks nog erger worden? Zoals in Italië? Spaghetti en corruptie. De rk-kerk die grootschalig misbruik van kinderen achteloos wegpoetst. Ze vragen zelfs anderen om mee te betalen. En maar bidden in hun jurken, die priesters. Kinderdagverblijven waar baby’s aangerand, misbruikt, verkracht worden. Terreuraanslagen van hatende man-mensen die het geweldig achten zichzelf op te blazen. Ik vind het prima, maar doe dat dan ergens waar een ander er geen last van heeft. Ja hoor, je hebt gelijk. BOEM!
Minder mensen, oké. Maar met voorbehoedsmiddelen kom je er ook, beter dan later een knallende bom worden. Toch?
Hoeveel donkere tijden hebben we al overleefd? Hoeveel zinloosheid hebben we al gezien?
Zinloos
Er loopt een lammetje
op de weg.
Een lammetje?
Op de weg? Wat erg.
Nee.
Het is een gedroomd
lammetje op een gedroomde weg.
O
Dan is het gedroomd erg.
Hoe zullen we het volgend jaar gaan beleven? Dan komt alles goed natuurlijk. De ergste scheidingsperikelen zullen voorbij zijn voor dochter. Onze nieuwe gordijnen zullen opgehangen zijn in de keuken. En zelfs voor de bovenramen zullen voorzetramen geplaatst worden. Dat wordt nog een helse klus, maar dan wordt de keuken eindelijk lekker warm. Ik zal opeens weer kunnen lopen, want dat droom ik zo vaak. En me niet meer zo vaak moe voelen. Fit en vrolijk. Alle kinderen gezond en gelukkig. En M. en ik geven een feest de elfde van de elfde, de datum waarop we elkaar leerden kennen, ruim dertig jaar geleden. Ik krijg een nieuwe bundel en een tentoonstelling en dan was ik ook opeens wereldberoemd (hahaha, of niet, ook goed).
Dat ziet er dus goed uit, dat nieuwe jaar. Ook politiek, want deze regering zal struikelen over een zelf vergeten bananenschil. En de nieuwe Femke, Jolanda Sap, wordt minister-president. Eindelijk een vrouw. En in het nieuwe kabinet zestig procent vrouwen. Allemaal heel goed. Leuk hè? De wapenindustrie gaat failliet, de banken moeten alle bonussen aan de armen geven. 2011 wordt een topjaar. Gelukkig. Gelukkig nieuwjaar allemaal.