Zo’n twee keer vijfenzeventig kilo vrouw, samen honderdentwintig jaar oud en zij smelten bij het stemmetje van Boaz als hij op vraagtoon zegt: istienouw? Dan moet er gezocht. En wel onmiddellijk. En geknuffeld, het is niet anders. Want M. en ik zijn dan geheel van fondant opgetrokken. Baby Abel is een serafijntje als hij je sereen met grote ogen aankijkt. Dag schat, zeggen we en dan lacht hij. Met twee kuiltjes in zijn wangen.
Boaz ziet het meteen, de opgehangen slingers voor zijn verjaardag. Kijken, zegt hij en wil aanraken. Dan ontdekt hij het ingepakte cadeau en zegt: kado? Hij scheurt het papier eraf met rode wangen en straalt bij zijn fornuisje. Keuken, zegt hij. Koken, keuken. Dan vindt hij de pannetjes en de garde en het vergietje. Van zijn pappa krijgt hij een handje met wat wij vroeger macaroni zouden noemen, maar hij weet het beter. Pasta. Hij roert, klingklangt met deksels, hij giet af, zegt afgietuh, hij gooit de pasta achter het fornuisje, schuift het houten fornuisje naar voren en raapt de penne weer op en gooit ze door de handvatopening weer het houten speelding binnen. Past het kleine dekseltje op het grote pannetje. Kleng, nee. ‘Koekepan’, ontdekt hij ook. En als een volleerde kok houdt hij het pannetje bij de steel en schudt. Je zou zweren dat hij pannekoeken bakt.
En wij? We genieten zo intens van zo’n klein onderzoekend mensje dat nu al drie woorden aan elkaar rijgt. Nog meer kaas, bijvoorbeeld, of vervang kaas door koek.
‘Ahhemaah sneeuw’, roept hij onder de indruk van onze witte Paas dit jaar. ‘Ahhemaah sneeuw.’ M. neemt hem mee de tuin in om sneeuwballen te gooien en zijn eerste hapje sneeuw te proeven.
Ach ja, de krant, het wereldnieuws. Wie? Wat? Wilders? Ach gut, wildienouw? Fitna, Zegtienouw?
Nee, ons hoofd spreekt Boaztaal, denkt in luiers en potjes om in te plassen en in het liefelijke Abeltjesgeschrei en dat door een engel ontworpen lachje.
Dit weekend komen ze! Wat zullen we eten en wie slaapt waar en de box moet weer opgezet en het speelgoed klaargezet. En alles moet heel schoon, o hemel, er moet extra gepoetst. Wat kan het ons schelen dat in Waardanookië een zelfmoordterrorist goede en foute moslims vermoordt en westerse ambassades wil opblazen. Belleblaas moeten we hebben, daar is Boaz dol op. Als dit kinds worden is, dan wil ik het wel zijn.