Ter been
Vroeger vond ik gearmd lopen supertruttig. Maar toen was ik nog ter been. Nu ben ik slecht. Nou ja, ter been dus. En dat gearmd lopen helpt als ik ergens rechtdoor naartoe moet.
Zou je ook slecht ter arm kunnen zijn? Of erger nog, slecht ter hoofd?
Nou ja, ik ben nu slecht ter humeur. Want ik moet in een pat-, of is het petscan. Zou ik de kat kunnen sturen? Because he is my pet. Maar dat is Engels en nu met die Brexit zijn we overgeleverd aan die rare Amerikanen. Dus, alhoewel er geen oorzakelijk verband is, lunch ik met chocoladetaart. Want ik ben voor vierentwintig uur op een eigenaardig dieet gezet.
Geen brood, rijst, pasta, maar tomaat en consorten en vlees, vis en kaas.
Als toetje vier uur voor de behandeling rust houden en niet spreken.
Zou zwijgen ook een dieet zijn? Dat is denk ik voor het ter hoofd.
M. gaat vandaag haar gestolen fiets vervangen, want zij is gelukkig nog goed ter alles.
De laatste dokter bij het vooronderzoek vroeg: Wat hebt u? En ik: Niets.
Daarvoor was ik al door een menigte witte jassen, waar mijn bloeddruk het leuk mee had, ondervraagd en geprikt. Voor mij zijn ziekenhuizen het gaan ter
Mengele.
Maar klagen mag niet van mijn moeder. Dus ik eet flink nog even voor de vierentwintig uur dieetmarathon mijn favoriete chocoladetaart.
Ter geruststelling.